dáhttut lea vejolaččat dán sáni hápmi:
presens (odne) | preteritum (ikte) | |
---|---|---|
1.p.ent. | dáhtun | dáhtton |
2.p.ent. | dáhtut | dáhttot |
3.p.ent. | dáhttu | dáhtui |
1.p.tot. | dáhtto | dáhtuime |
2.p.tot. | dáhttubeahtti | dáhtuide |
3.p.tot. | dáhttuba | dáhtuiga |
1.p.flt. | dáhttut | dáhtuimet |
2.p.flt. | dáhttubehtet | dáhtuidet |
3.p.flt. | dáhttot | dáhtto |
- presens nektingsform
- dáhto
- preteritum nektingsform
- dáhtton
- perf.partisipp
- dáhtton
dáhttut (verb)
- (verb) ville; (verb) ønske
-
(anmode)
(verb) be
- Mun dáhtun du vuolgit dál.
- Jeg ber deg dra nå.
presens (odne) | preteritum (ikte) | |
---|---|---|
1.p.ent. | dáhtun | dáhtton |
2.p.ent. | dáhtut | dáhttot |
3.p.ent. | dáhttu | dáhtui |
1.p.tot. | dáhtto | dáhtuime |
2.p.tot. | dáhttubeahtti | dáhtuide |
3.p.tot. | dáhttuba | dáhtuiga |
1.p.flt. | dáhttut | dáhtuimet |
2.p.flt. | dáhttubehtet | dáhtuidet |
3.p.flt. | dáhttot | dáhtto |
- presens nektingsform
- dáhto
- preteritum nektingsform
- dáhtton
- perf.partisipp
- dáhtton
- dáhttut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dáhttut verb transitiv infinitiv
- dáhttut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
- dáhttut verb transitiv imperativ 2.p.flt.
- dáhttut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dáhttut lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- dáhttut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dáhttut verb transitiv infinitiv
- dáhttut verb transitiv imperativ 1.p.flt.
- dáhttut verb transitiv imperativ 2.p.flt.
- dáhttut verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.